ترجمان علوم انسانی

ادبیات و مرگ : نویسندگان بزرگ چطور با مرگ زندگی می کنند

کیتی رویف، نویسندۀ کتاب «ساعت بنفش: نویسندگان بزرگ در پایان»، اولین‌بار در دوازده سالگی تا پای مرگ رفت. او در طول ذات‌الریۀ علاج‌ناپذیرش، به خواندن دربارۀ نسل‌کشی‌های تاریخ روی آورد. گویا خواندن دربارۀ مرگ دیگران باعث می‌شد تا وحشتش از مرگ تسلی بیابد...

جهانی که جنایت و مکافات داستایفسکی را ساخت

سوالی که #داستایفسکی در رمان شگفت‌آور «جنایت و مکافات» پرسید، یک قرن است که ما را رها نکرده: آیا می‌توان انسانی ستمگر و خبیث را برای رسیدن به جامعه‌ای بهتر کُشت؟ عقلانیت سردِ فایده‌گرایی می‌گوید آری. و در حقیقت آنچه داستایفسکی را بیشتر از خودِ قتل به...

ترجمان : بهر گریه آدم آمد بر زمین

گریه می‌تواند از سر غم و غصه باشد، همچنین از شادی و خنده. رنج بشری، اشک ترحم به چشم برخی افراد می‌آورد، و اشک خشم از چشم دیگرانی می‌ریزد که مظلوم واقع شده‌اند. گریه گاهی فقط بر اثر خمیازه یا پیاز خُردشده است. اشک نشانه‌ای جهان‌شمول است، اما نه از این...

ترجمان : وقتی فیلسوف ها هوس رمان نویسی می کنند

فلسفه معمولاً خشک و بی‌روح است و بیش از آنکه با هنر سروکار داشته باشد با ریاضیات دمخور است...

ترجمان : پدران پسران و غرب در ترکیه اورهان پاموک

اورهان پاموک در زندگی‌نامه‌اش با مقایسۀ فرایند نوسازی در ایران و ترکیه، آرزو می‌کند که کاش ترک‌ها این‌قدر غربی نشده بودند و همچون ایرانیان میراث کهنشان را نگه داشته بودند.

ترجمان : کتابخوانی ، آینده علوم انسانی

با پیشرفت تکنولوژی، پیشگویی‌های بد دربارۀ مرگ خواندن همچنان پابرجاست

ترجمان : سارتر چه بر سر جایزه نوبل آورد ؟

لو گویین نویسنده فرانسوی تبار از چرایی ها و تجربه های نپذیرفتن جایزه های ادبی می گوید

خانه مکانی فیزیکی نیست ، رویایی ذهنی است

بوی پخت‌وپز، خراشیدگیِ روی راه‌پله و خط‌های خودکار بچه‌هاست که خانه را می‌سازد

اومبرتو اکو ، یک دورِ تمام

اومبرتو اولین رمان خود را در 48 سالگی نوشت ، اما این آغاز شهرت بین المللی او بود .

خویشتن متفرق : باشه برای بعد

در زندگی، کلی کارِ نکرده داریم که قرار است «شنبه» سراغشان برویم، اما کدام شنبه؟