در کشمکش دو سپاه، کاروان به کربلا رسیده بود. خیمه ها برپا شد.
هر روز بر شمار لشکر کوفیان افزوده می‌شد. بوی جنگ به مشام می رسید. صدای یاری طلبی امام ع در دشت طنین انداخت. این اولین باری نبود که حر شرمنده او می‌شد. «آیا یاوری نیست که ما را به خاطر رضای خدای متعال یاری دهد؟ آیا مدافعی نیست که از حرم پیامبر خدا صلی الله علیه و آله دفاع کنند؟»