کسانی که با تاریخ ادبیات فارسی در ایران آشنا هستند می‌دانند شعر عرفانی یکی از مهم‌ترین وجوه و موفق‌ترین گونه‌های ادبی این تاریخ است. نخست باید یادآور شد این گونۀ ادبی به‌خودی خود از ممیزه‌ها و مشخصه‌های شعر فارسی و ادبیات ایرانی است و همتای قدرت‌مندی در دیگر زبان‌ها و سرزمین‌ها ندارد. دو دیگر آنکه این شعر توانسته فرازمندی، برتری، محبوبیت و مقبولیت بالایی را در بین مخاطبان عمومی و همچنین مخاطبان خاص ادبیات فارسی به دست بیاورد...