🎧 به بهانه سالگرد درگذشت رومن گاری

📕دوازدهمین میزگرد از سری میزگردهای آزاد ادبی بوطیقا در موسسه‌ی شهرستان ادب برگزار شد و ملیکا آلیک، محمد خندان، معصومه توکلی، محمدقائم خانی، مجید اسطیری، حسن صنوبری و علیرضا سمیعی درباره‌ی جهان داستانی رومن گاری به بحث و گفت‌وگو پرداختند.

خلاصه جلسه :

✔️ محمد خندان : «رومن گاری به مسائل بزرگ مدرنیته، روشنگری و ادامه‌ی سنت روشنگری فکر می‌کند. اما هرچه جلوتر می‌آید، خوشبینی‌اش به انسان کمتر می‌شود چون می‌بیند که سیاستمداران بر خلاف آنچه می‌گویند عمل می‌کنند.»

✔️ معصومه توکلی : «اکثر قهرمان‌های رمان‌های رومن گاری نفی و انکار و مبارزه نمی‌کنند؛ یا می‌گریزند، یا نسبت به آنچه دور و برشان می‌گذرد کاملاً بی‌اعتنا هستند یا از هرگونه موضع‌گیری تا آن جا که بشود پرهیز می‌کنند.»

✔️ ملیکا آلیک : «گاری معتقد است فمینیسم در بسیاری از بحث‌هایش متظاهرانه است و آخر این مردها هستند که باید بار فمینیسم را به دوش بکشند. در اغلب داستان‌های گاری زن نقطه‌ی وصل و فصل است؛ جایی است که زندگی آغاز می‌شود.»

✔️ حسن صنوبری : «وقتی رومن گاری فعالیت‌های سیاسی-اجتماعی شخصیت‌های داستان‌هایش را به سخره می‌گیرد قصدش تمسخر اصل حضور اجتماعی جدی آدم‌ها و مبارزه نیست، بلکه تمسخر نومبارزهایی است که با خامی، بدون پشتوانه نظری و تحت تأثیر هیجانات محض به این فعالیت‌ها می‌پردازند.»

✔️ مجید اسطیری : «لنی در "خداحافظ گری کوپر" دارد از امریکایی فرار می‌کند که نماد سنگین‌ترین جنبه‌های هستی از جمله تعهدات اجتماعی و اخلاقی است. شانه‌های لنی تحمل سبک‌ترین بار هستی را هم ندارد.»

✔️ علیرضا سمیعی : «روح زمانه روح سیاسی است. تا قلم به دست می‌گیری که رمان بنویسی خواه ناخواه رمانت سیاسی می‌شود. حضور سیاسی در کتاب‌های رومن گاری خیلی پررنگ است به خصوص در "مردی با کبوتر".»

✔️ محمدقائم خانی : «فرانسوی‌ها اولین ملتی هستند که به کل جریان مدرنیته شک می‌کنند. این شک در ظاهر ویرانگر است ولی در نهایت با این شک دنیای آنها ساخته می‌شود. از این منظر گاری یک فرانسوی اصیل است.»