🏴 مرحوم #حسین_سعادتمند متوفی 1393 نامی آشنا در عرصه ی مدح و مرثیه است که شهرت و آوازه اش از شهر قنوت و قنات و قناعت یعنی یزد فراتر رفته است.
مرحوم سعادت مند را از پیشگامان و صاحب سبک ترین مادحین اهل بیت(ع) می دانند که این شهرت او به واسطه ی طنین محزون صدای وی و ترکیب آن با نغمه های نوآورانه و مبتنی بر آواز اصیل ایرانی است که هوشمندی او در انتخاب اشعار فاخر در نوحه سرایی حکایت از توانمندی اش در ارائه ی آثار ماندگار دارد.
قطعه ی حاضر که به ضرب سینه زنی سنتی یزد (که شباهت زیادی به سه ضرب معمول در سینه زنی دارد) اجرا شده است بر اساس غزل معروف #سعدی_شیرازی است که طنین محزون مداح در ترکیب با شعری که با مضمون فراق و دلتنگی سروده شده نوحه ای ماندگار را خلق کرده است.

بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد
داند که سخت باشد قطع امیدواران

با ساربان بگویید احوال آب چشمم
تا بر شتر نبندد محمل به روز باران

بگذاشتند ما را در دیده آب حسرت
گریان چو در قیامت چشم گناهکاران

ای صبح شب نشینان جانم به طاقت آمد
از بس که دیر ماندی چون شام روزه داران

چندین که برشمردم از ماجرای عشقت
اندوه دل نگفتم الا یک از هزاران

سعدی به روزگاران مهری نشسته در دل
بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران

چندت کنم حکایت شرح این قدر کفایت
باقی نمی‌توان گفت الا به غمگساران