📕میزگرد آزاد ادبی #بوطیقا در موسسه‌ی شهرستان ادب : بحث و گفتگوی محمد هادی محمودی، اباصالح تقی زاده طبری، محمدقائم خانی و علیرضا سمیعی درباره‌یرمان #موبی_دیک اثر گران سنگ هرمان ملویل

خلاصه جلسه :

محمد هادی محمودی: «آب موبی‌دیک آب تاریخ غرب است در همه‌ی کتاب‌های سرآغازینش، آبی که انسان را به مبارزه برای بختش می‌خواند، این مبارزه‌ چه بسا پیروزی نداشته باشد، با ا ین حال، اگر بخواهیم انسان باشیم، گریزی از آن نداریم.»

ابا صالح تقی زاده طبری: « اگر "موبی‌دیک" را یک رمان آغازین بدانیم، این رمان طرح تازه‌ای درباره‌ی دریا مطرح می‌کند. شاید همان طرح ایلیاد و اودیسه نباشد، بلکه یک فهم تازه در آن در حال شکل‌گیری است. این فهم تازه در نوع تصویری که ملویل از دریا دارد، خودش را بهتر نشان می‌دهد. اگر داستان‌های یونانی با طرح انسان در برابر قوانین و خدایان می‌توانستند تراژدی بیافرینند و انسان را در وضع تراژیک قرار دهند، رمان "موبی‌دیک" می‌تواند پایان تراژدی باشد.»

محمد قائم خانی : «آخاب نماینده‌ی آدم‌هایی است که هوس دست‌اندازی به چیزی را دارد که انگار گوهر درونی و الوهی طبیعت است. موبی‌دیک سلطان اقیانوس است و به خاطر وجود اوست که بقیه وجود دارند. این همان فراچنگ آوردن و آرزوی به دست آوردن چیزی است که متعلق به انسان نیست.»

علیرضا سمیعی : «"موبی‌دیک" یک جنبه از مسیحیت را مورد انتقاد قرار می‌دهد. می‌خواهد بگوید نقصی در مسیحیت وجود دارد و آن آری گفتن به زندگی است. مسیحیت معتقد است برای آری گفتن به زندگی باید تلاش کرد که این همان چیزی است که آمریکای نو می‌گوید.»